آرماتورهای مورد استفاده در این روش را هنگام ساخت دیوار در میان مصالح قرار داده، سپس با استفاده از ملات آن‌ها را می‌پوشانند. آرماتورهای ضوابط میلگرد بستر را معمولا در طول‌های ۳ متر با فاصله عرضی مشخص قرار می‌دهند که این فاصله معمولا یکی از اعداد ۵.۵، ۱۱ و ۱۵.۵ سانتی‌متر است.
برای مقاوم‌سازی ساختمان در برابر زلزله از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که یکی از پرکاربردترین این روش‌ها استفاده از میلگرد بستر می‌باشد.
این میلگردها دارای شیارهای آجدار در سطح خود هستند تا تماس بهتری با ملات یا بتن برقرار کنند. فولاد در طول زمان دچار فرسایش می‌شود، سطوح این نوع میلگردهای فولادی را با پوششی از جنس روی می‌پوشانند. این پوشش قابلیت ضد زنگ دارد و باعث افزایش عمر میلگرد و پیشگیری از فرسایش زود هنگام این میلگردها می‌شود. در نتیجه با این کار، کیفیت و طول عمر میلگرد افزایش پیدا می‌کند.
این دسته از مصالح به عنوان یک جفت مفتول طولی تغییر شکل یافته شناخته می‌شوند؛ که به منظور استفاده مفتول‌های عرضی به صورت نردبانی یا خرپایی جوش داده شده و در ابعاد مناسب از آن‌ها در درزهای ملات بین ردیف‌های واحد بنایی استفاده می‌شود.
بند ۸-۱-۳ مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان با عنوان طرح و اجرای ساختمان های با مصالح بنایی ویرایش سوم ۱۳۹۸ میزگرد بستر را خرپایی متشکل از تعدادی میلگرد عرضی که به صورت نردبانی یا زیگزاگ به دو میلگرد طولی مستقیم آجدار جوش شده تعریف می نماید که در ابعاد مناسب در درزهای افقی بین واحد های بنایی نصب می گردد.
مقاومت در برابر نیروی خارجی وارد به دیوار، درگیری محصول با مصالح، افزایش مقاومت کششی ملات، افزایش مقاومت چسب های دیواری و ... رخ خواهد داد. این تغییرات همچنین باعث دوخت بلاک‌ها و یکپارچگی دیوار شده و هنگام وقوع زلزله، تلورانس‌های دیوار را خنثی می‌سازد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت آکادمی عمران مراجعه نمایید.
آنالیز بها در فهرست بهای ساختمان چگونه است؟